به مناسبت میلاد امام محمدباقر علیه السلام، مرحوم علامه مصباح در یکی از سخنرانی های خود به موضوع «عمل به وظیفه» پرداخته اند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
یکی از صوفیان در هوای گرم تابستان حجاز، امام باقر(علیه السلام) را دید که در مزرعه مشغول بیل زدن زمین و آبیاری گیاهان بودند.
با خود گفت: «او را ببین! چهقدر به حب دنیا مبتلا شده است؛ بروم کمی نصحیتش کنم!»
آمد کنار امام و گفت: «آقا! برای دنیا اینقدر عرق میریزی؟ اگر مرگ شما در این حال برسد، خدا را در چه حالی ملاقات میکنید؟!»
حضرت فرمود: «در بهترین حال، خدا را ملاقات میکنم. این کار را برای اطاعت امر خدا و برای خدمت به خلق خدا انجام میدهم؛ خدا را شکر میکنم که به من این توفیق را داد.»
صوفی با خود گفت: «من رفتم او را نصحیت کنم، اما او من را هدایت کرد!»
آن مرد خیال میکرد اینکه میگویند حب دنیا نداشته باشید، یعنی دنیا بد است و باید آن را ترک کنید و هیچ زحمتی نکشید؛ ولی مگر خود پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) قبل و بعد از بعثت تا مدتها به تجارت نمیپرداخت؟
باید دین را به تمامیت و در جامعیتش بشناسیم و وظایفمان را در همه عرصهها بهجا آوریم.
یک روز جهاد است؛ یک روز تجارت است؛ یک روز درس خواندن است و یک روز جاروکشی است. گاهی هم بهدست آوردن مال لازم است؛ مگر میتوان بدون پول و هزینه جهاد کرد؟! باید ببینیم هر زمان، چهچیز برای اسلام مفید و لازم است تا آن را انتخاب کنیم.
منبع: مرحوم آیت الله مصباح یزدی ۱۳۹۵/۰۲/۰۱
نظر شما